Nederbeat uit 1969
Shocking Blue – Send Me a Postcard (1969)
In het najaar van 1969 verscheen er een single op het label Pink Elephant die meteen opviel vanwege zijn explosieve energie, grommende fuzzgitaren en de krachtige vrouwelijke stem die recht door je speakers knalde. Het was Send Me a Postcard van Shocking Blue, een band uit Den Haag die op dat moment al aan het bouwen was aan een internationale carrière, maar nog geen idee had dat ze enkele maanden later met Venus de wereld zouden veroveren.
Send Me a Postcard is zonder twijfel een van de ruigste en meest directe nummers uit de Nederlandse popgeschiedenis. De gitaarriff is scherp en snijdend, de productie rauw en de boodschap helder: schrijf terug, laat wat van je horen, verdwijn niet zonder een spoor. Het nummer werd geschreven door Robbie van Leeuwen, het creatieve brein achter Shocking Blue, en was een van de eerste singles waarop de nieuwe zangeres Mariska Veres te horen was. Haar stem – mysterieus, krachtig en een tikje zwoel – gaf de band in één klap een internationale allure.
De single werd geen gigantische hit in Nederland, hoewel het de Top 40 haalde en zeker veel werd gedraaid op de radio. Maar het nummer had een veel langere adem: het groeide uit tot een cultklassieker. In Zweden werd het gecoverd door de zangeres Muska en daar werd het zelfs een nummer 1-hit. In de jaren daarna zou Send Me a Postcard worden herontdekt door liefhebbers van garagerock, psychedelica en vroege punk. De Zweedse band The Hellacopters gebruikte het als openingsnummer tijdens hun optredens, en ook in Amerikaanse indiekringen groeide het uit tot een favoriet.
Wat het nummer zo bijzonder maakt, is dat het tegelijk typisch jaren zestig klinkt én zijn tijd ver vooruit is. De ruwe gitaar, de korte, felle structuur van het lied en de bijna brute energie doen denken aan punk, terwijl de melodie en productie stevig geworteld zijn in de psychedelische sixties. Mariska Veres, die in uiterlijk werd vergeleken met Nico en in stem met Grace Slick, gaf het geheel een onweerstaanbare présence.
Shocking Blue zelf had op dat moment al wat ervaring opgebouwd met eerdere singles zoals Lucy Brown Is Back in Town en Long and Lonesome Road, maar met Send Me a Postcard kwam het kwartje echt op zijn plek. De combinatie van stevige rock en een mysterieuze frontvrouw was uniek in Nederland en trok ook internationaal de aandacht.
Hoewel Venus later alle aandacht zou opeisen als grootste succes van Shocking Blue, verdient Send Me a Postcard minstens zoveel lof als onmisbare stap in die ontwikkeling. Het was de plaat waarmee Shocking Blue zichzelf opnieuw uitvond en zich losmaakte van het veilige beatgeluid van eerdere jaren. Het was fel, vrouwelijk, modern – en vooral: puur rock-‘n-roll.
Vandaag de dag klinkt het nummer nog altijd fris en urgent, alsof het net uit een oefenruimte in Londen of New York is komen rollen. Het is een tijdloze herinnering aan een moment waarop de Nederlandse popmuziek brutaal en grensverleggend durfde te zijn.