Was dit de slechtste zomerhit uit 1984

Black Lace – Agadoo (1984)

In de zomer van 1984 ontplofte de Britse hitparade door een nummer dat even aanstekelijk als absurd was: Agadoo van Black Lace. Het nummer had geen diepzinnige tekst, geen virtuoze instrumentatie en geen artistieke pretenties – en juist daarom werd het een wereldwijde feesthit. In Nederland en Vlaanderen stond het wekenlang in de hitparade, draaide het grijs op feestjes, braderieën en in après-ski hutten, en werd het vaak net zo hard meegezongen als verguisd.

Black Lace was een Britse feestact, oorspronkelijk begonnen in de jaren zeventig als een serieuze popgroep. Ze vertegenwoordigden het Verenigd Koninkrijk zelfs op het Eurovisie Songfestival in 1979 met het vrij brave Mary Ann. Maar toen die carrière niet echt van de grond kwam, besloten de twee overgebleven leden, Colin Gibb en Alan Barton, zich volledig te storten op feestmuziek. Met die nieuwe insteek zouden ze meer succes hebben dan ze ooit hadden durven dromen.

Agadoo was gebaseerd op een Frans campingliedje uit de jaren zeventig (Agadou Dou Dou), en werd in het Engels nieuw leven ingeblazen door Black Lace. De tekst – “Agadoo doo doo, push pineapple shake the tree” – sloeg werkelijk nergens op, en dat was precies de bedoeling. Het nummer ging gepaard met een simpele dansroutine waarbij het publiek ananas duwde, bomen schudde en heupen wiegde. Pure, ongecompliceerde lol.

In Nederland stond Agadoo acht weken in de Top 40, met als hoogste notering de 8e plaats. In Vlaanderen haalde het zelfs de top 10 in de BRT Top 30. Overal waar het klonk, veranderde de dansvloer in een carnavalsoptocht. Het werd de ultieme guilty pleasure van de jaren tachtig.

Ironisch genoeg werd het nummer later door critici meermaals uitgeroepen tot een van de slechtste popsongs ooit gemaakt. In 2003 plaatste BBC Radio 1 het bovenaan hun lijst van “songs we’re banned from playing”. Maar het publiek dacht daar anders over. Agadoo bleef geliefd, zeker op bruiloften, foute party’s en retrofestivals. En Alan Barton (die later bij Smokie zou zingen) en Colin Gibb trokken jarenlang volle feesttenten met dit ene lied.

Het succes van Agadoo leidde tot een reeks soortgelijke singles van Black Lace, zoals Do the Conga, Superman en Hokey Cokey. Geen ervan bereikte dezelfde cultstatus, maar ze maakten van Black Lace een fenomeen in het feestcircuit.

Agadoo is het muzikale equivalent van een opblaasbare palmboom: het is kleurrijk, lachwekkend, goedkoop… en onweerstaanbaar vrolijk. Het bewijs dat muziek niet altijd groots en meeslepend hoeft te zijn om mensen samen te brengen. Soms is een plastic ananas en een shake genoeg.