Tori Amos – De pianogodin die haar eigen pad bleef volgen
Vandaag, op 22 augustus, viert Tori Amos haar 62e verjaardag. Geboren in 1963 in Newton, North Carolina, als Myra Ellen Amos, groeide ze uit tot een van de meest eigenzinnige en invloedrijke singer-songwriters van de jaren ’90 en ver daarna. Haar muziek is een mix van klassiek pianospel, alternatieve rock en poëtische, vaak confronterende teksten. En haar stem? Die klinkt alsof ze rechtstreeks uit een droom komt – soms fluisterend, soms woedend, altijd intens.
Amos begon haar carrière als wonderkind: op haar vijfde werd ze toegelaten tot het prestigieuze Peabody Conservatorium, als jongste student ooit. Maar haar drang om eigen muziek te maken botste al snel met de klassieke regels. Op haar elfde werd ze van het conservatorium gestuurd – ze wilde liever improviseren dan bladmuziek lezen. Die eigenzinnigheid zou haar handelsmerk worden.
Na een mislukte poging met haar band Y Kant Tori Read in de jaren ’80, brak ze in 1992 door met haar solodebuut Little Earthquakes. Het album bevat krachtige, persoonlijke nummers als Silent All These Years, Crucify en het aangrijpende Me and a Gun, waarin ze haar eigen ervaring met seksueel geweld verwerkt. Het was geen makkelijke pop – het was rauw, eerlijk en revolutionair.
In 1994 volgde Under the Pink, met de hit Cornflake Girl, die ook in Nederland en Vlaanderen veel airplay kreeg. Andere bekende nummers in de Lage Landen zijn Winter, Pretty Good Year en Professional Widow (de remix daarvan werd zelfs een clubhit). In de VS scoorde ze haar grootste hit met A Sorta Fairytale in 2002.
Wat Tori Amos zo bijzonder maakt, is haar vermogen om kwetsbaarheid en kracht te combineren. Ze zingt over religie, seksualiteit, moederschap, mythologie en trauma – zonder ooit haar artistieke vrijheid op te geven. Haar pianospel is virtuoos, haar teksten zijn gelaagd, en haar optredens zijn bijna ritueel.
Naast haar muziek is ze ook actief als ambassadeur van RAINN, een Amerikaanse organisatie die slachtoffers van seksueel geweld ondersteunt. Sinds 1994 zet ze zich in voor bewustwording en hulpverlening, en gebruikt ze haar platform om taboes te doorbreken.
Vandaag, op haar 62e verjaardag, blijft Tori Amos een icoon van artistieke onafhankelijkheid. Ze bracht onlangs nog een album uit als muzikale aanvulling op haar kinderboek Tori and the Muses, en blijft touren en schrijven. Haar werk is geen tijdloze pop – het is tijdloze emotie.