Ze zijn begonnen aan Bohemian Rhapsody
Stel je voor: het is 24 augustus 1975, een warme dag in Wales. In de Rockfield Studios in Monmouth komt Queen bijeen voor wat op dat moment nog een gewaagd experiment lijkt. Vier jonge muzikanten, op dat moment bekend van Killer Queen en een paar hits in de Britse hitlijsten, besluiten de grenzen van popmuziek te verleggen. Freddie Mercury, flamboyant en gedreven, heeft een idee dat even briljant als onwaarschijnlijk klinkt: een zes minuten durende suite die ballad, opera en snoeiharde rock in één geheel samenbrengt.
Freddie leidt de sessies als een dirigent, met een scherp oor en een ontembare visie. Samen met Brian May en Roger Taylor zingt hij wekenlang, soms twaalf uur per dag, de complexe koorstukken in. Het resultaat? Zo’n 180 afzonderlijke overdubs die de technici tot wanhoop drijven. Toch blijft iedereen doorwerken, want ze voelen dat er iets bijzonders ontstaat.
Wanneer Bohemian Rhapsody later dat jaar verschijnt, durven veel radiomensen het nummer nauwelijks te draaien. Te lang, te vreemd, te complex, klinkt het. Maar het publiek beslist anders. In Nederland stijgt de single in 1975 naar de tweede plaats van de Top 40 en in Vlaanderen wordt het eveneens een klassieker. Het nummer groeit uit tot een fenomeen, een tijdloos meesterwerk dat de band definitief onsterfelijk maakt.
In de jaren daarna beleeft Bohemian Rhapsody meerdere heroplevingen. Na de dood van Freddie Mercury in 1991 grijpt de wereld terug naar het nummer en staat het opnieuw bovenaan de hitlijsten. In 1992 krijgt het een nieuwe generatie fans dankzij de legendarische headbang-scène in Wayne’s World. En sinds de komst van de Top 2000 is het nummer vrijwel onafscheidelijk verbonden met de eerste plaats, zowel in Nederland als in Vlaanderen.
En dan is er Freddie zelf. Geboren op 5 september 1946, zou hij dit jaar 79 jaar zijn geworden. Een leeftijd die moeilijk te rijmen valt met het beeld dat we van hem hebben: jong, energiek, flamboyant en altijd met een twinkeling in zijn ogen. Zijn stem klonk groter dan het leven, zijn podiumpresence was pure magie. Hoewel hij in 1991 overleed, leeft hij voort in elk akkoord, in elke uithaal, in elk moment dat Bohemian Rhapsody door de speakers knalt.
Het mooie is dat die augustusdag in 1975 daardoor niet zomaar een voetnoot in de muziekgeschiedenis is, maar een beginpunt van iets dat tot op de dag van vandaag blijft doorklinken. Wanneer je het nummer hoort, voel je nog steeds de magie die toen in die studio hing. En misschien is dat wel de grootste kracht van muziek: het overstijgt tijd en plaats, en brengt ons keer op keer terug naar dat ene moment waarop alles veranderde.
Dus beste lezer, de volgende keer dat je Bohemian Rhapsody hoort – of je nu meezingt in de auto, kippenvel krijgt tijdens de operapassages, of headbangt op het rockgedeelte – denk dan even terug aan 24 augustus 1975. Aan een kleine studio in Wales, een band die durfde te dromen en een frontman die de wereld liet zien dat je met lef, visie en pure passie de eeuwigheid kunt raken.
Dat is de magie van Queen. En dat is de erfenis van Freddie Mercury.