Golden Earring: De Haagse legende
Beginperiode (1961–1965)
De band werd opgericht in 1961 in Den Haag door George Kooymans en Rinus Gerritsen. De oorspronkelijke naam was inderdaad The Tornadoes, later gewijzigd in The Golden Earrings, geïnspireerd door een nummer van The Hunters. De genoemde bezettingswisselingen – Hans van Herwerden, Peter de Ronde, Frans Krassenburg en Jaap Eggermont – zijn correct en komen overeen met de bekende geschiedenis van de band.
Nationale doorbraak (1965–1968)
Freddy Haayen ontdekte de band in Club 192 en regelde een contract bij Polydor. Het debuutalbum Just Ear-rings verscheen in 1965 en bevatte de hit “Please Go”, die een top 10-notering behaalde. De opname van “That Day” in Londen was bijzonder en wordt vaak genoemd als een mijlpaal voor Nederlandse popmuziek. De hit “Dong-dong-di-ki-di-gi-dong” uit 1968 bereikte de nummer 1-positie in Nederland. Het verhaal achter “Just a Little Bit of Peace in My Heart” en de relatie tussen George Kooymans en Melanie Gerritsen is niet officieel bevestigd, maar het nummer stamt wel uit die periode.
Internationaal succes (1969–1977)
Barry Hay verving Frans Krassenburg in 1967. De band wijzigde haar naam naar Golden Earring (zonder ‘s’) in 1969 en begon te touren in de Verenigde Staten. De bezetting met Cesar Zuiderwijk vanaf 1970 vormt de klassieke line-up. “Radar Love” uit 1973 werd een wereldwijde hit en het album Moontan behaalde goud in Amerika. De tijdelijke toevoeging van Robert Jan Stips en later Eelco Gelling is correct. Anekdotes over Janis Joplin en Jimi Hendrix zijn niet officieel gedocumenteerd, maar worden vaak genoemd in interviews en fanverhalen.
Terugval en comeback (1978–1985)
Het album Grab It for a Second uit 1978 was commercieel geen succes. De comeback in 1982 met “Twilight Zone” en het album Cut is correct: het nummer haalde de Amerikaanse Billboard Hot 100 en bereikte de eerste plaats in de Mainstream Rock Tracks. De videoclip van Dick Maas werd veel gedraaid op MTV. “When the Lady Smiles” uit 1984 werd gecensureerd in de VS, wat de Amerikaanse tour beïnvloedde.
Financiële en akoestische zegetocht (1986–2000)
De band kreeg te maken met financiële problemen, mede door dure producties en een belastingaanslag. De albums The Hole en Keeper of the Flame brachten geen oplossing. Het akoestische album The Naked Truth uit 1992 verkocht circa 450.000 exemplaren in Nederland en loste de schulden af. Het succes werd in 1997 voortgezet met Naked II. Het incident met de gewiste mastertape van “Why Do I” is een bekend verhaal binnen de bandgeschiedenis, al niet officieel bevestigd.
Nieuw millennium en afscheid (2000–2021)
Millbrook U.S.A. verscheen in 2003. Tits ’n Ass uit 2012 bereikte de nummer 1-positie in Nederland. De geplande opnames in Abbey Road Studios werden afgezegd vanwege stemproblemen van George Kooymans. Jan Rooymans werd in 2011 toegevoegd aan de live-bezetting.
In februari 2021 werd bekend dat Kooymans leed aan ALS, waarna de band besloot te stoppen. Op 23 juli 2025 op 77-jarige leeftijd overleed hij aan de gevolgen van ALS