Chris de Burgh: de verhalenverteller die harten blijft raken
In een wereld waarin popmuziek vaak draait om snelle hooks en vluchtige trends, is Chris de Burgh een buitenbeentje. Al sinds de jaren zeventig bouwt hij aan een oeuvre dat niet alleen muzikaal boeit, maar ook literair intrigeert. Zijn liedjes zijn geen losse flarden emotie, maar zorgvuldig gecomponeerde verhalen — soms mysterieus, soms romantisch, altijd meeslepend. En hoewel zijn grootste hit The Lady in Red hem wereldwijde roem bracht, is zijn muzikale erfenis veel rijker dan die ene ballad.
Van kasteel tot concertzaal
Chris de Burgh werd geboren in Argentinië, groeide op in verschillende landen en vestigde zich uiteindelijk in Ierland. Zijn debuutalbum Far Beyond These Castle Walls uit 1974 zette meteen de toon: een mix van folk en rock, doordrenkt met verhalende kracht. Zijn achtergrond als zoon van een diplomaat gaf hem een internationale blik, iets wat terug te horen is in zijn teksten — van historische vertellingen tot sciencefictionachtige kerstballades.
Zijn doorbraak kwam in de jaren tachtig, toen hij met nummers als Don’t Pay The Ferryman en Spanish Train een breed publiek wist te bereiken. Deze songs zijn mini-opera’s: dramatisch, mysterieus en muzikaal gelaagd. Ze bewezen dat popmuziek ook episch kon zijn.
De rode jurk die alles veranderde
In 1986 verscheen The Lady in Red, een ode aan zijn vrouw Diane. Het nummer was anders dan zijn eerdere werk: eenvoudiger, romantischer, directer. En het sloeg in als een bom. Wereldwijd bereikte het de top van de hitlijsten, van Canada tot Zuid-Afrika, van Duitsland tot Japan. In Nederland en Vlaanderen was het zijn grootste hit ooit, met hoge noteringen in de Top 40 en de BRT Top 30.
Maar het succes had ook een keerzijde. De Burgh werd plotseling gezien als een balladezanger, terwijl zijn repertoire veel breder was. Toch bleef hij trouw aan zijn stijl: melodisch, verhalend, emotioneel. En zijn fans bleven hem volgen — ook in de Lage Landen.
De Lage Landen: een stille liefde
Nederland en Vlaanderen hebben altijd een bijzondere band gehad met Chris de Burgh. Zijn muziek werd hier niet alleen gedraaid, maar ook gekoesterd. Don’t Pay The Ferryman was in 1983 zijn eerste grote hit in Nederland, gevolgd door Missing You in 1988. Andere nummers zoals High On Emotion en Sailing Away kregen veel airplay en bereikten de Tipparade of de lagere regionen van de hitlijsten.
Zijn albums — met name Into The Light en Flying Colours — verkochten goed en werden vaak beluisterd in hun geheel, iets wat zeldzaam is in het single-tijdperk. Zijn concerten in Nederland en België trokken steevast een trouw publiek, dat kwam voor de verhalen, niet alleen voor de hits.
Meer dan nostalgie
Chris de Burgh is geen artiest van gisteren. Hij blijft nieuwe muziek maken, blijft optreden, blijft verhalen vertellen. Zijn latere werk — zoals The Hands of Man en The Legend of Robin Hood — laat zien dat zijn creatieve bron nog lang niet is opgedroogd. En hoewel hij misschien niet meer de hitlijsten domineert, blijft hij relevant voor wie muziek zoekt met inhoud.
Zijn optredens zijn intiem en meeslepend. Geen bombast, geen spektakel, maar een man met een gitaar, een piano en een stem die nog steeds weet te raken. In een tijd waarin alles sneller moet, is Chris de Burgh een herinnering aan het belang van rust, aandacht en emotie.
De erfenis van een verteller
Wat blijft er over na vijftig jaar muziek? In het geval van Chris de Burgh: een schatkist vol verhalen. Liedjes die je meenemen naar andere werelden, die je laten nadenken, voelen, dromen. Zijn muziek is geen achtergrondgeluid, maar een ervaring. En dat is misschien wel zijn grootste verdienste.
In Nederland en Vlaanderen leeft zijn werk voort — in platenkasten, op playlists, in herinneringen. Want een goede verteller vergeet je niet. En Chris de Burgh is een van de besten.