Grace Slick is vandaag 86 jaar geworden
De Koningin van de Acid Rock en de Stem van een Generatie
Grace Slick (geboren Grace Barnett Wing, 30 oktober 1939) is een Amerikaanse muzikant, zangeres en kunstenaar wier carrière vier decennia omspande. Ze geldt als een van de meest invloedrijke en dynamische frontvrouwen in de rockgeschiedenis, en haar bijdrage aan de psychedelische rockscene van de late jaren zestig is legendarisch.
Van model tot muzikale meteoor: The Great Society
Voordat ze in 1966 bij Jefferson Airplane kwam, begon Slick haar muzikale reis bij de band The Great Society. Hoewel deze band van korte duur was, was hij cruciaal voor haar latere succes, omdat ze twee nummers schreef en mede-schreef die haar beroemd zouden maken: “White Rabbit” en “Somebody to Love” (dat ze samen met haar zwager Darby Slick schreef).
Toen The Great Society uit elkaar viel, werd Slick gerekruteerd door Jefferson Airplane om de vertrokken zangeres Signe Toly Anderson te vervangen.
Jefferson Airplane: Hoogtepunt van de tegencultuur
De komst van Grace Slick in 1966 transformeerde Jefferson Airplane van een lokale folkgroep in een internationale psychedelische rockmacht. Haar krachtige contralto-stem, opvallende podiumaanwezigheid en de toevoeging van haar twee bepalende nummers leidden onmiddellijk tot de doorbraak van de band.
Haar twee grootste hits met Jefferson Airplane waren:
- “Somebody to Love” (1967): Dit nummer, een overblijfsel van The Great Society, werd Jefferson Airplane’s eerste Top 10-hit in de VS. Het groeide uit tot een hymne van de Summer of Love.
- “White Rabbit” (1967): Dit door Slick geschreven meesterwerk, geïnspireerd op Alice in Wonderland en Ravel’s Boléro, was een van de meest expliciete nummers over LSD-gebruik in de mainstream popmuziek. Het bereikte de Top 10 in de VS en werd een soundtrack van de tegencultuur.
Met Slick als co-leadzangeres stond Jefferson Airplane op het hoogtepunt van de tegencultuur, met legendarische optredens op festivals zoals Woodstock (1969).
Evolutie: Jefferson Starship en Starship
Nadat Jefferson Airplane in 1972 uit elkaar viel, vormde Slick met Paul Kantner de doorstartband Jefferson Starship in 1974. Dit luidde een commercieel zeer succesvolle, zij het muzikaal controversiële periode in:
- Jefferson Starship (1974–1984): De band scoorde in Amerika grote successen met albums als Red Octopus (1975), dat de eerste positie bereikte. Slick had met deze band meerdere Top 40-hits in Nederland en daarbuiten, waaronder “Miracles” en “Count on Me”.
- Starship (1985–1988): Na het vertrek van Kantner werd de naam ingekort tot Starship en verschoof de stijl naar gepolijste AOR. Hoewel Slick commercieel zeer succesvol was in deze periode, leverde dit haar grootste — maar meest verguisde — hits op:
- “We Built This City” (1985): Een wereldwijde nummer 1-hit, later door critici bestempeld als een van de slechtste nummers aller tijden. Slick heeft haar afkeer van het nummer uitgesproken.
- “Nothing’s Gonna Stop Us Now” (1987): Nog een wereldwijde nummer 1-hit, een duet met Mickey Thomas, bekend van de film Mannequin.
Pensioen en nieuwe muse
In 1990 trok Grace Slick zich terug uit de muziekwereld. Ze legde zich toe op haar passie voor beeldende kunst en begon met schilderen en tekenen. Ze creëerde vele werken, waaronder portretten van collega-muzikanten uit de jaren zestig, zoals Janis Joplin en Jerry Garcia. Haar kunst wordt sindsdien tentoongesteld en verkocht in galeries in de Verenigde Staten.
In 1996 werd Grace Slick, als lid van Jefferson Airplane, opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. Ze blijft tot op de dag van vandaag een onverschrokken en invloedrijke stem — een symbool van zowel de opwindende, rebelse jaren zestig als de commerciële popsuccessen van de jaren tachtig.