Hoe ‘(I Can’t Get No) Satisfaction’ de wereld veroverde

Hoe Keith Richards midden in de nacht een wereldhit schreef

In de nacht van 6 mei 1965 lag Keith Richards in een hotelkamer in Clearwater, Florida. Hij was half aan het slapen toen hij opeens een gitaarstukje bedacht. Snel nam hij het op met zijn cassetterecorder. Hij wist toen nog niet dat dit het begin was van één van de bekendste nummers van The Rolling Stones: “(I Can’t Get No) Satisfaction”.

De opname van het nummer

Zes dagen later zaten The Rolling Stones in de opnamestudio in Hollywood. Samen met technicus Dave Hassinger namen ze hun nieuwe liedje op. Op de achterkant van de single stond het nummer “The Under Assistant West Coast Promotion Man”, een grapje over een medewerker van hun platenmaatschappij.

Keith Richards twijfelde eerst over hoe de gitaar moest klinken. Hij wilde er eigenlijk blazers bij hebben. Maar producer Andrew Loog Oldham vond het vervormde, scherpe gitaargeluid juist perfect — en hij had gelijk.

Groot succes

Op 5 juni 1965 kwam “Satisfaction” uit in Amerika en werd meteen een enorme hit. Het nummer sprak jongeren aan die zich verzetten tegen de regels van hun ouders en de maatschappij. De tekst was scherp en brutaal, precies wat de jeugd wilde horen.

In Engeland moesten fans langer wachten. Daar kwam de single pas uit op 20 augustus 1965. In Nederland waren we sneller: op 7 augustus lag de plaat hier al in de winkels. Binnen een week stond het nummer op nummer vier in de Veronica Top 40. Daarna stond het vijf weken lang op nummer één.

Een lied dat nooit verdwijnt

Vandaag de dag is “Satisfaction” veel meer dan een hit uit de jaren zestig. Iedereen herkent de beroemde gitaarpartij meteen. De tekst blijft krachtig en past nog steeds bij mensen die vinden dat ze meer willen van het leven.

Of je het nu op de radio hoort, live bij een Stones-concert of in een film: “Satisfaction” blijft altijd bijzonder. En te bedenken dat het allemaal begon met een slaperige Keith Richards en een cassetterecorder.